“Ik ben bang dat ik niet goed genoeg ben”
Dit is wat mensen me vertellen als ik vraag waarom ze het lastig vinden om fouten te maken.
Waarom ze niet in actie komen maar blijven uitstellen.
Waarom ze stoppen nadat ze een fout gemaakt hebben om later weer opnieuw te beginnen.
Laatst had ik een gesprek met iemand en die wilde graag beginnen met ondernemen.
Diegene bleef hangen in het ‘proberen te beginnen’ maar het lukt niet.
Waarom niet?!
Laten we even ingaan op het worst case scenario.
En waarschijnlijk is dit ook het scenario wat zich op dit moment afspeelt.
Je bent NU niet goed genoeg.
Punt.
Dit is niet gemeen.
Dit is brutaal eerlijk.
Ik kan je vertellen dat je echt wel goed genoeg bent, maar denk je dat echt?
Dat je ergens mee begint en ALLES meteen perfect doet?
Ben je dan eerlijk naar jezelf?
Nee, dit is iets wat je reptielenbrein je vertelt.
Omdat je bang bent om fouten te maken.
Dit ziet je reptielenbrein namelijk als bedreiging.
Als er een fout gemaakt wordt, gaan alle alarmsignalen af.
Dus vermijd je om fouten te maken en als je een fout maakt stop je ermee.
Het niet goed genoeg zijn is dus helemaal niet het probleem.
Het probleem zit hem in iets anders.
Er is een diepere laag.
“Nou, als ik ergens niet goed genoeg in ben dan kan ik het net zo goed niet doen. Dan voel ik me als persoon niet goed genoeg, alsof ik er niet mag zijn.”
En dit is wat er onder het oppervlak zit.
Je legt en link tussen een vaardigheid waar je niet goed genoeg in bent en jij als persoon die niet goed genoeg is.
Blijkbaar is jouw eigenwaarde afhankelijk van je prestatie.
Je moet niet bang zijn dat je prestatie daarom niet perfect is.
Je moet iets doen aan je eigenwaarde.
Erken daarom dat wat je ook gaat doen, dat het nooit goed genoeg is.
Dat haalt de hele lading er vanaf.
Durf naar de fouten te kijken.
Dat zijn de punten om te groeien.
En ja, ondanks de fouten kan het alsnog goed zijn.
Je kan er blij mee zijn.
Maar er is altijd ruimte voor verbetering.
Voor groei.
Het is nooit goed genoeg – heeft een hele negatieve lading gekregen.
Alsof we niet meer ambitieus mogen zijn.
Maar de pijn die we door deze uitspraak ervaren zit hem niet in de ambitie.
Het zit hem in dat we niet blij zijn met wat we nu hebben.
Het zit hem in ons gebrek aan eigenwaarde.
Die lat mag je hoog houden, misschien nog wel verhogen.
Maar je verwachtingen op korte termijn mag je naar beneden bijstellen.
Je eigenwaarde mag je naar boven bijstellen.
Je eigenwaarde mag je zelfs helemaal loskoppelen van dit alles.
Want als mens ben jij ongeacht je prestatie goed genoeg!
Jij mag er zijn.
En juist met die eigenwaarde gun jij jezelf het allerbeste.
Wil je leren hoe je stopt met uitstellen en met een topsportmentaliteit in actie komt?
Bestel dan dit boek.
Comments