Nouchka Fontijn is een van Nederlands bekendste boksers. Ze werd meerdere keren
Europees kampioen boksen, won diverse zilveren medailles op het WK en 1x zilver en 1x
brons op de Olympische Spelen. Na de Olympische Spelen van Tokio in de zomer van 2021
stopte ze met topsport en werd ze gevraagd voor het programma Special Forces VIPS.
Ik spreek Nouchka over over haar deelname aan dat programma, hoe het komt dat zij zichzelf zo ver kan pushen en welke stappen ze heeft ondernomen om met de beste van de wereld in de ring te stappen en te winnen.
Hoe ben je in Special Forces VIPS terecht gekomen?
“Ik had in Tokio mijn laatste wedstrijd gehad en me juist voorbereid op een poosje helemaal
niks, voeten omhoog op de bank. En toen werd ik gebeld of ik mee wilde doen aan het programma. Daar moest ik wel even over nadenken. Dus ik heb wat stukjes van
afleveringen van buitenlandse versies gekeken en de mening van vrienden en familie gevraagd. Die waren allemaal heel enthousiast, maar dat zou ik andersom ook zijn als zij zouden gaan. Het is nogal een heftig programma, maar uiteindelijk besloot ik toch ja te
zeggen en toen ging het allemaal heel snel.
Heb je er een speciale voorbereiding voor gedaan?
“Nee, helemaal niet. Ik had na de Olympische Spelen juist een aantal vakanties gepland en
die heb ik gewoon door laten gaan. Ik hoopte dat mijn conditie e.d. goed genoeg zouden zijn voor het programma. En gelukkig was een van die vakanties een huttentocht door de bergen van Oostenrijk. Dus veel wandelen met een rugzak op mijn rug. Wel in een ander tempo natuurlijk, maar achteraf was dat een prima voorbereiding.”
Had je toen het programma begon al een idee van wie het zou halen of niet?
“Nee, totaal niet. Ik kende sowieso bijna niemand van de BN’ers die meededen en wist alleen van Roy (Meyer) dat hij er ook bij zat. We trainen bij dezelfde sportschool en door iets wat hij op internet plaatste, begreep ik dat hij een van de deelnemers was. Je hebt vooraf
geen idee welke opdrachten er komen, dus daardoor weet je ook niet wat je kan
verwachten. De uitdrukking ‘don’t judge a book by its cover’ heb ik daar weer echt bevestigd gezien. Die tas is voor iedereen even zwaar, ongeacht je gewicht, dus het zit vooral tussen je oren.”
Wat vond jij het meest uitdagende?
“De start was al heftig. We waren gezellig met zijn allen onderweg, toen we ineens in een
andere bus werden gezet met een zak over ons hoofd waarna er niet meer gesproken werd.
Vervolgens gebeurde er ontzettend veel achter elkaar zonder dat we het zagen aankomen
door die zak over ons hoofd. Het nabootsen van de verdrinkingsdood vond ik het heftigst.
Ook al weet je rationeel gezien dat ze je niet dood laten gaan, op zo’n moment kun je niet
meer bij die gedachte en voel je alleen je lijf wat schreeuwt om lucht. Dan ben je echt alleen
bezig met overleven en niks anders.”
Heb je ooit gedacht aan opgeven?
“Alleen bij die verdrinkingsdood. Al die fysieke dingen en pijntjes hebben, dat kan ik allemaal wel aan. Maar bij die mentale opdrachten waren er regelmatig dingen waarvan ik dacht ‘dit wil ik niet’ en kwam opgeven wel in mijn hoofd op. Maar gek genoeg toen we een paar dagen later de mededeling ‘face your fears twice’ kregen, ben ik dat toch weer aangegaan. Op de een of andere manier zet je je er weer overheen omdat je het de eerste keer overleefd hebt. Dus toen dacht ik ‘ik wil het eigenlijk niet, maar kom op, we doen het maar’.”
Kom je tijdens zo’n programma ook in een bepaalde flow?
“Ja, dat is wel zo. Bij sommige opdrachten liepen we aan het begin allemaal te klagen, maar
op een gegeven moment is het gewoon stil en buffel je maar door. Grappig genoeg had ik
onlangs ook zoiets tijdens een vakantie in Oostenrijk. Toen liepen we door de sneeuw en de
wandeling duurde 2x zo lang als we vooraf hadden verwacht. Dus dan loop je te klagen en
te rekenen van hoe lang duurt het nog. Maar je moet toch verder, dus toen werd het ook als
vanzelf stil en gingen we gewoon maar door tot we er waren.”
Wat maakt jou anders dan de deelnemers die afvielen?
“Ik denk dat dat een combinatie is geweest van mindset en mijn topsport ervaring. Ik ben
geboren met bepaalde genen, ik kom uit een hele stabiele familie. En door die topsport ben
ik wel gevormd. Dus een heleboel dingen die tijdens de opdrachten langs kwamen zoals
lijden in stilte en doorgaan als je niet verder kunt, zijn wel dingen die ik allang wist. Zoals de
focus op iets anders leggen en opdrachten in stukjes breken zodat het behapbaar is. Ook al
stond ik daar op dat moment niet echt bij stil.”
Ben je benieuwd wat Nouchka nog meer heeft ervaren tijdens het programma en welke
stappen ze heeft ondernomen om met de beste van de wereld in de ring te stappen en te
winnen? Luister dan snel het hele interview hieronder.
Wil je leren hoe je stopt met uitstellen en met een topsportmentaliteit in actie komt?
Bestel dan dit boek.
Comments